قسمتی از متن....

تربيت، عامل فهم و تنظيم رابطه انسان با خداست و راه و رسـم اين ارتباط را به آدمي مي آموزد. مي دانيم رابطه خدا و انسـان از دو ديد و از دو چهره قابل بررسي است. يکي رابطه خدا با انسان و ديگر رابطـه انسان با خدا. تربيت، ما را با خدايمان آشنا کرده و پايبنــد فرمان ها و تعاليم الهي مي سازد. ارزش توکل و توسل به او را نشـان داده و ما را به کيفيت عبادت و ارتباط با پروردگار و دعا و مناجـات و استمرار و استعانت از او آگاه مي سازد. تربيت، مي تواند عامل وصول انسان بـه مقام عبد و عبوديت باشد و تجربه هاي روز از خانواده ها و مردم و مبلغان آن را اثبات مي کند.

bعدم تربيت و يا سوء تربيت موجد عوارض فردي و اجتماعي بسياري است از جمله: در جنبه فردي فقدان يا سوء تربيت سبــب خمــودي و واماندگي، خامي و خشني، سرکشي و جهل و بي خبري و در نهايــت در حالت حيواني زيستن است.
* در جنبه اجتماعي، سوء تربيت و يا فقدان آن سبب جرم زايي، انحراف، فساد آفريني، نابساماني در روابط اجتماعي بي توجهي به مسؤوليــت و اخلاق و انسانيت است.
* در جنبه اقتصادي عدم تربيت، سبب بيکاري، عدم اتقان در کار، سـوء مصرف و ديگر نابساماني اقتصادي مي شود.
* در جنبه سياسي عدم تربيت، سبب بي توجهي به نظام، عدم حکومت صالح، بي بند و باري در استفاده از آزادي، عدم پاي بندي به مليـت و ... خواهد شد.